90/12/19
11:51 عصر

صلاه عشق

یادگاری

«آن گاه که نمازی شدم»

 

آن گاه که نمازی شدم،عاشق ذ کرش شدم

دیدم که لایق شدم،لایق ذکرش شدم

سجاده گشودم من ،مسرور شد آن روحم

درنزد حضور او خاشع شدم و آن گاه

با ذکر و صنای او د لخوش به هوای یار

دلِ دل تنگ و سیاهم شد آیینه ی بی همتا

در آن هنگام ،غم از دل برون رفت

بعد از انجام صنای بی ریا وبا صفایم

دل شافی در هوایش شد هوایی

برآن تربت پاک بهترین بنده ی صالح

سجده ای کرد و الهی العفو بر زبانش جاری

حاجتش را با خشوع وقلب آرام مروری کرد

برمحمد(ص)درودی بفرستاد وپس از آن

از اینکه نمازی شده شکراَ لله گفت و درآخر

برتربت پاک آن ثلاله بوسه ای زد ازقداست

 

 

 نویسنده عظیمه یادگاری